کاراته یک وسیله خوب برای دفاع از خود می باشد. از مزیت های این رشته رزمی می توان به بدست آوردن تناسب اندام اشاره کرد. کاراته در جزایر اوکیناوای ژاپن سرچشمه گرفته است  اما بسیاری از استادان آن در قرن 20 به سرزمین اصلی ژاپن نقل مکان کردند. در این مقاله قصد داریم مراحل شروع و کار با کاراته را به زبان ساده برای شما توضیح دهیم.

1- به این نکته آگاه باشیم که تمام سبک های کاراته خوب هستند

به طور کلی نمی توان گفت که این سبک از آن یکی بهتر است، اما برای افراد خاصی سبک های مناسب تری وجود دارد. بعضی از سبک ها در میان مردم از محبوبیت بیشتری برخوردار است. در ادامه به معرفی سبک های مختلف کاراته می پردازیم:

• گوجو کای. بنیان گذار آن Gogen Yamaguchi بود. او در جنگ جهانی دوم توسط روس ها اسیر و زندانی شد. روس ها می خواستند او را غذای یک ببر گرسنه کنند اما او با دست خالی با ببر گلاویز شد و توانست ببر را بکشد. گوجو برای مبارزات نزدیک و گلاویز شدن مناسب می باشد.

• شوتوکان. شوتوکان  قدیمی ترین سبک سنتی ژاپنی است. همچنین یکی از مهم‌ترین سبک‌های کاراته می باشد، که توسط گیچین فونا کوشی (۱۹۵۷-۱۸۶۸) که به عنوان پدر کاراته جهان شناخته می‌شود بنیان گذاری شد. شوتو لقب فوناکوشی (شوتو به معنی کاج‌های لرزان است و چون خانهٔ فوناکوشی در جنگل کاج بود چنین نامی بر او نهادند) و کان به معنای خانه یا مکتب است. علاوه بر آن شوتوکان متعلق به سیستم شوری ته در کاراته‌است.

• شیتوریو. شیتوریو یکی از مهم‌ترین سبک‌های کاراته است، که توسط کنوا مابونی (۱۹۵۲-۱۸۸۹) بنیان گذاری شد.شیتوریو متشکل از دو سیستم ناهاته و شوری ته در کاراته می‌باشد. شیتو از نام‌های دو استاد بزرگ اوکیناوایی گرفته شده‌است. بدین صورت که شی از نام ایتوسوآنکو استاد مسلم سیستم شوری ته و کلمه تو از نام هیگااونا کانریو بنیان گذار و استاد مسلم سیستم ناهاته. در این مکتب توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود.

• وادوریو. وادوریو یکی از مهم‌ترین سبک‌های کاراته است، که توسط اوتسوکا هیرونوری (۱۹۸۲-۱۸۹۲) ابداع شد.وادوریو یعنی راه صلح، روش صلح، روش صلح‌جویانه.

• کیوکوشین. کیوکوشین یکی از سبک‌های کاراته غیرکنترلی است. این رشته توسط ماسوتاتسو اویاما (۱۹۹۴-۱۹۲۳) رزمی کار کره‌ای الاصل بنیان نهاده شد. این رشته از عناصر مختلفی نشأت گرفته که شامل تجریبات اویاما و تکنیک‌های دیگر سبک‌های کاراته بوجود آمده‌است. کیوکوشین از دو لغت کیوکو (بالاترین، نهایت)، شین (حقیقت، روح) ترکیب شده‌است. این رشته در ابتدا اویاماریو و اویاما کاراته جوجیتسو نیز نامیده می‌شد. تاکید این سبک روی مبارزه واقعی از راه نزدیک است. در کیوکوشین برای کاستن مقاومت حریف از اصابت ضربات بطور متوالی استفاده می‌شود.

2- یک باشگاه خوب انتخاب کنید

همانطور که در هر چیزی نقش معلم مهم و تعیین کننده می باشد کاراته نیز از این قاعده مستثنا نیست.

• اطمینان حاصل کنید که شرایط باشگاه با وضعیت روحی و روانی شما همخوانی دارد. شاید این نکته ساده و پیش پا افتاده به نظر برسد اما در حقیقت از اهمیت بالایی برخوردار است.
• اطمینان حاصل کنید که کلاس ها در یک زمان و مکان مناسب برگزار می شوند.
• اگر در انتخاب سیک کاراته مردد هستید قبل از انتخاب آن سر جلسه تمرین بروید و سبک ها را با هم مقایسه کنید.
• تصمیم بگیرید که می خواهید با کودکان کار کنید یا نه؟
• در مورد تناسب اندام خود نگران نباشید، تمامی سبک های کاراته تمرینات خوبی برای کاهش وزن دارند.

3- تصمیم بگیرید که چند روز در هفته می خواهید به تمرین کاراته بروید

برای موفقیت و پیشرفت در کاراته باید تمرینات زیادی انجام بدهید. به همین دلیل باید نکات و تکنیک هایی را که به شما آموزش داده می شود چندین بار تکرار کنید تا بتوانید آن را به طور کامل یاد بگیرید. سعی کنید حداقل 3 روز در هفته به باشگاه بروید. داشتن برنامه منظم یکی از نکات مهم در پیشرفت شما می باشد.

4- از گرم کردن لذت ببرید

سعی کنید که قبل از شروع تمرینات خود را گرم کنید و بعد از پایان تمرینات نیز خود را سرد کنید. این کار نه تنها برای شما خوب است بلکه به شما کمک می کند که انعطاف پذیری کافی داشته باشید بتوانید تکنیک های پیشرفته تر را یاد بگیرید.

5- تمرین بخش های مختلف کاراته

چیزهای زیادی برای یادگیری وجود دارد. از آنجا که کاراته توسط حافظه عضلانی آموخته می شود، اصول اولیه و مفید را تکرار کنید. این اصول اولیه شامل مشت، ضربات، بلوک، و موضع گیری می باشد.

• "کمیته" به معنای "مبارزه" می باشد. تقریبا در همه باشگاه ها آغاز مبارزه ساخت یافته است. "کمیته" مبارزه واقعی است که بر دو نوع است ایپان کومیته (مبارزه ی ازقبل تعیین شده) وجیو کمیته(مبارزه آزاد). تکنیک های بی نظیری در کمیته وجود دارند که انجام آنها بسیاربه تمرین وتمرکزنیاز دارد به نقل از یکی از استادان بزرگ (کمیته روح جنگی میخواهد).

• "کاتا" یک فرم پیشرفته تمرین است که به عنوان "بالا ترین تجربه کاراته" قبل از به وجود آمدن مبارزات آزاد می باشد. لغت کاتا به سادگی ترجمه نمی شود ؛ ولی تقریبا به معنی "الگو یا فرم" است. بیشتر از 70 نوع کاتا در کاراته تمرین می شود که هر کدام شامل یک سری از تکنیک های ترکیبی تنظیم شده برای جهت ها و دستورات است. کاتا ها شامل تمرین هایی است که در آن تکنیکهای پایه تمرکز، استقامت، سرعت و تعادل تمرین می شود.

6- شرکت در مسابقات مختلف

با شرکت در مسابقات مختلف می توانید توانایی های خود را بسنجید و خود را با دیگران مقایسه کنید. با شرکت در مسابقات می توانید نقاط قوت و ضعف خود را بیابید و روی آنها تمرکز کنید.

7- ارتقا کمربند خود

برای گرفتن کمربند جدید از شما امتحان به عمل می آید. معمولا در زمان بین گرفتن دو کمربند باید فاصله ای بیفتد تا شما بتوانید پیشرفت کنید و مهارت های لازم را به خوبی فرا بگیرید تا در سطوح بالاتر به مشکل برنخورید.

8- به یاد داشته باشید که به قوانین و مقررات احترام بگذارید و رفتار مناسبی داشته باشید

قوانین و مقررات این است که کاراته کار تعادل قدرت خود را حفظ کند و فروتنی زیادی داشته باشد.

• در هنگام ورود و خرود به باشگاه همیشه تعظیم کند. به مربی خود احترام بگذارد و تعظیم کند.
• به مربی و افراد بزرگتر از خود OSU بگوید.

9- کتاب و فیلم های آموزشی کاراته را بخوانید

شما می توانید با خواندن و دیدن مطالب آموزشی بر دانسته های خود بیافزایید. گرچه آموزش اصلی در باشگاه و در حضور مربی صورت میگیرد ولی در مواقعی که مربی در دسترس نیست تماشای فیلم های آموزشی می تواند گذینه مناسبی برای آموزش باشد. شما می توانید ویدیو های آموزشی مربوط به تمامی هنرهای رزمی را در این سایت مشاهده کنید

تقریبا اکثر کسانی که برای نخستین روز پا در یک کلاس رزمی می گذارند، به روزی فکر می کنند که در آزمون کمربند سیاه خود شرکت کرده و به دریافت آن نایل می شوند. اما از آنجا که این امر مستلزم سالها تلاش و تمرین است ؛ خیلی از آنان هرگز آن روز رویایی را تجربه نمی کنند. در این مقاله چند راه کار ساده را به شما معرفی می کنیم که امیدواریم با پیروی از آنها ، مسیر گاها سخت و طاقت فرسایی را که باید تا رسیدن به آن روز موعود پشت سر بگذارید، برایتان تبدیل به مسیری پرماجرا، مفید و خاطره انگیزگردد.

برای خود اهداف کوتاه مدت درنظر بگیرید

خیلی از هنرجویان از نخستین روز کلاس فقط به دریافت کمربند سیاه فکر می کنند.این آینده نگری خوب است. اما اگر بیش از اندازه روی آن متمرکز شوید آهسته آهسته انگیزه شما برای ادامه تمرینات کم خواهد شد، چراکه دریافت کمربند سیاه در چند سال آینده اتفاق خواهد افتاد؛ درحالیکه شما برای چند ماه آینده خود نیز به انگیزه نیاز دارید. پس ضمن آنکه دریافت کمربند سیاه را به عنوان یکی از اهداف بلند مدت خود در ذهن دارید؛ به روی اهداف کوتاه مدت مثل دریافت کمربند زرد(یا نخستین درجه در رشته رزمی خود) تمرکز کنید. این هدف خیلی زودتر اتفاق خواهد افتاد و انگیزه شما جهت ادامه کار را دوچندان خواهد کرد.

به صدای بدن خود گوش کنید

عده ای از هنرجویان از آنجایی که علاقه فوق العاده ای به ورزش های رزمی دارند، با این هدف که هرچه زودتر مراحل آن را طی کرده و پیشرفت کنند رو به تمرینات شدید می آورند. البته تمرینات سخت بخشی جدایی ناپذیر از هنرهای رزمی است؛ اما تمرین بیش از اندازه نیز نه تنها شمارا به هدفتان نزدیکتر نمی کند بلکه ممکن است باعث آسیب دیدگی شما شده و شما را عملا چندین هفته از تمرینات عقب بیاندازد. به صدای بدن خود گوش کنید و هرگز بیش آنچه که در توانتان است(خصوصا زمانی این تمرینات را خارج از باشگاه و بدون نظارت مربی انجام می دهید) از بدنتان کار نکشید. البته باید مراقب باشید که این موضوع به تنبلی شما منجر نشود! توجه داشته باشید که به موازات اینکه بدنتان از آمادگی بیشتری برخوردار شد، باید نوع و شدت تمرینات را نیز عوض کرده و یا افزایش داد.

تکنیک های پایه را جدی بگیرید

خیلی از تکنیک هایی که شما در ماه های نخست می آموزید جزو اصلی ترین و کاربردی ترین تکنیک های رزمی هستند. خیلی از هنرجویان با این تصور که این تکنیکها، تکنیک های ابتدایی و بدردنخوری هستند،این تکنیک ها را جدی نگرفته و مدام برای یادگیری تکنیک های به قول خودشان پیشرفته لحظه شماری می کنند. این تصور اشتباهی است . عمده تفاوت یک کمربند سیاه با مثلا یک کمربند سبز، تعداد تکنیکهایی که آموخته نیست، بلکه میزان مهارتی است که وی نسبت به آن کمربند سبز دارد.مهارت در همان تکنیک هایی که بیشتر آن تکنیک ها را همان هنرجوی کمربند سبز نیز آموخته است!

تواناییها و تفاوت های خود را بشناسید

البته در این مورد نقش مربیان بسیار حیاتی است. شما باید متوجه این موضوع باشید که بدن هر انسانی با انسان دیگر متفاوت است. افراد مختلف به دلایل ژنتیکی ممکن است از توانایی ها و یا ضعف هایی نسبت به دیگران برخوردار باشند. بنابراین هرگز خودتان را با دیگران مقایسه نکنید و گمان نکنید اگر شما به خوبی فلان هنرجو نمی توانید پاهایتان را ۱۸۰درجه باز کنید و یا نسبت به هنرجوی دیگری از قدرت بدنی کمتری برخوردار هستید پس به اندازه کافی برای آنکه به یک رزمی کار تبدیل شوید خوب نیستید. شما باید با کمک مربی و تلاش خوتان به نقاط ضعف و قوت خود پی برده و با استفاده از نقاط قوت و برطرف کردن یا بهبود نقاط ضعف خود تلاش کنید تا نهایت بهره را از توانایی هایتان ببرید که این توانایی ها لزوما قابل سنجش و مقایسه با توانایی های دیگر هنرجویان نیست.

همواره برای یادگیری آماده باشید

دریافت کمربند سیاه پایان راه نیست. اگر از اساتید هنرهای رزمی سئوال کنید، به شما خواهند گفت که دریافت کمربند سیاه تازه اول راه است و هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری وجود دارند. اگر شما از آغاز به این امر واقف باشید، آنگاه خیلی برای رسیدن به کمربند سیاه عجله نخواهید کرد چراکه می دانید آنجا پایان کار نخواهد بود. به علاوه اگر از روزهای نخست بیاموزید که همواره باید آماده آموختن باشید ، هنگامی هم که به دریافت کمربند سیاه نائل شدید هرگز مانند بعضی از مربیان دچار این توهم که همه چیز را می دانید نخواهید شد.هم اکنون مربیان زیادی وجود دارند که سالها از زمانی که کمربند سیاه خود را گرفتنه اند گذشته و البته آنان نیز با وجود گذشت سالها هنوز در همان چند سال پیش خودشان متوقف مانده اند!